مرخصی های هیات علمی

قسمت اول: مرخصی استحقاقی

ماده 82

مدت مرخصی استحقاقی اعضای هیئت علمی از یکماه تا دوماه در سال به نسبت ایام خدمت، بر اساس دستورالعملی که به تصویب شورای موسسه می رسد، با اولویت مدت مرخصی بیشتربرای اعضای هیئت علمی تمام وقت جغرافیایی و برجسته خواهد بود. صدور حکم مرخصی موکول به تائید مدیر گروه مبنی بر تکمیل برنامه های محوله می‌باشد.

تبصره: مازاد ایام تعطیلات نوروزی نسبت به پرسنل بخش مشمول استخدام کشوری جزء مرخصی سالیانه اعضای هیئت علمی محسوب می شود.

 ماده 83

در ایام مرخصی کلیه حقوق و فوق العاده های مندرج در احکام کارگزینی قابل پرداخت می باشد.

ماده 84

اعضای هیئت علمی که از تمام یا قسمتی از مرخصی خود در طول سال استفاده ننمایند، مدت مرخصی باقیمانده قابل ذخیره و بازخرید نمی‌باشد.

تبصره: اعضای هیات علمی تمام وقت جغرافیایی می توانند سالانه حد اکثر یک ماه از مرخصی استحقاقی خود را با موافقت موسسه ذخیره نمایند.

ماده 85

اعضای هیئت علمی می توانند با موافقت رئیس مؤسسه مشروط به آنکه به برنامه‌های آموزشی دانشکده مربوطه لطمه‌ای وارد نشود از مرخصی استحقاقی سالانه و مرخصی ذخیره شده خود در هر سال تحصیلی حداکثر 4 ماه استفاده نمایند.

تبصره: در موارد خاص با تصویب شورای موسسه میزان فوق تا یکسال قابل افزایش است.

ماده 86

در مواردی که عضو هیئت علمی در حین استفاده از مرخصی استحقاقی نیاز به مرخصی استعلاجی و یا  زایمان داشته باشد مرخصی استحقاقی وی لغو و کان لم یکن تلقی می‌گردد.

ماده 87

مرخصی استحقاقی اعضاء هیئت علمی مأمور به تحصیل و بورسیه قابل بازخرید و ذخیره نمی باشد.

ماده 88

در احتساب مرخصی روز و ماه و سال مطابق تقویم رسمی کشوری است که در مرخصی روزانه ماه سی‌ روز حساب می‌شود.

ماده 89

روزهای تعطیل که در بین مرخصی واقع است بعنوان مرخصی محسوب می شود.

ماده 90

حقوق و فوق العاده های عضو هیات علمی در مدت مرخصی پس از صدور حکم مرخصی قابل پرداخت است.

ماده 91

مؤسسه موظف است در پایان هرسال میزان ذخیره مرخصی استحقاقی اعضاء هیئت علمی را به آنان ابلاغ نماید.

ماده92

 مؤسسه مکلف است نسبت به بازخرید مرخصی استحقاقی ذخیره شده عضو هیأت علمی در هنگام بازنشستگی اقدام نماید.

ماده 93

 مرخصی استحقاقی استفاده نشده مقامات موضوع ماده 71 قانون خدمات کشوری و مقاماتی که طبق قوانین موضوع همتراز آنها شناخته شده اند در مدت تصدی مقامات مذکور کلاً قابل ذخیره می باشد.

تبصره: مسئولین مؤسسه با تائید رئیس مؤسسه مشمول این ماده خواهند شد.  

 قسمت دوم: مرخصی استعلاجی

ماده 94

هرگاه عضو هیئت علمی مؤسسه بیمار شود و آن بیماری مانع از خدمت او باشد، باید بلافاصله به دانشکده یا موسسه متبوع اطلاع دهد و گواهی پزشک معالج را ارسال دارد.

ماده 95

مؤسسه مکلف است گواهی استراحت پزشک معالج عضو هیئت علمی تا مدت ده روز را برای اظهار نظر پزشک معتمد مؤسسه ارسال دارد و در صورتی که مفاد گواهی مورد تائیدقرار گیرد حکم مرخصی استعلاجی را صادر نماید.

تبصره 1: چنانچه گواهی پزشک معالج مورد تائید پزشک معتمد قرار نگیرد و همچنین گواهی استراحت ناشی از بیماری بیش از ده روز می باید جهت تائید به شورای پزشکی مؤسسه ارسال گردد.

تبصره 2: درصورتیکه گواهی پزشک معالج ارائه شده از سوی عضو هیات علمی مورد تائید شورای پزشکی مؤسسه قرار نگیرد، مدت مذکور بنا به تشخیص مسئول مربوطه بعنوان مرخصی استحقاقی و در صورت عدم وجود ذخیره مرخصی استحقاقی بعنوان مرخصی بدون حقوق و یا غیبت لحاظ خواهد شد.

تبصره 3: حداکثر مدت استفاده از مرخصی استعلاجی در یکسال تقویمی چهار ماه می باشد که در این مدت حقوق و فوق‌العاده های مربوطه قابل پرداخت می باشد.

تبصره 4: مرخصی های استعلاجی زایمانی برابر مقررات قانون خدمات کشوری درمورد اعضای هیات علمی قابل اعمال می‌‌باشد.

 ماده 96

 تشخیص ابتلای ‌عضو هیات علمی به بیماری صعب العلاج و تعیین مدت معذوریت وی به عهده شورای پزشکی مؤسسه می‌باشد. حداکثر مدت این معذوریت در هر نوبت شش ماه و تا زمان تشخیص از کار افتادگی (برابر قانون خدمات کشوری) قابل تمدید خواهد بود.

تبصره: در مدت مرخصی صعب العلاج مازاد بر چهار ماه استعلاجی حداکثر تا یکسال حقوق و فوق العاده های مربوطه  پرداخت می شود و مازاد برآن فقط حقوق پرداخت خواهد شد.

ماده 97

کلیه گواهی هایی که در مورد بیماری عضو هیات علمی در خارج از کشور صادر می‌شود باید از حیث صحت صدور به تصدیق سفارتخانه یا کنسولگری یا نمایندگی ایران در محل برسد.

ماده 98

حفظ پست سازمانی عضو هیات علمی در ایام مرخصی های استعلاجی بیماری های صعب العلاج بیشتر از یک سال الزامی نمی باشد.

ماده 99

مرخصی استعلاجی و نحوه پرداخت غرامت دستمزد ایام بیماری اعضای هیات علمی پیمانی که تحت پوشش صندوق تأمین اجتماعی قرار دارند تابع مقررات خاص سازمان تأمین اجتماعی خواهد بود.

 قسمت سوم: مرخصی بدون حقوق 

ماده 100

عضو هیئت علمی در طول مدت خدمت خود می تواند حداکثر سه سال از مرخصی بدون حقوق فقط در موارد زیرودرصورت موافقت موسسه  استفاده نماید. مشروط به اینکه در سازمان دیگری، شغلی موظف، نداشته باشد.

 الف) پس از چهار ماه مرخصی استعلاجی سالانه به سبب ادامه همان بیماری و یا ابتلا به بیماری دیگر، قادر به خدمت نباشد و بیماری او هم صعب العلاج تشخیص داده نشود.

ب) به تشخیص مؤسسه احتیاج به استفاده از مرخصی بدون حقوق ، مسلم باشد.

ج ) اعضای هیات علمی زن که همسر آنها در مأموریت خارج از کشور به سر می‌برند می توانند تا پایان مأموریت حداکثر بمدت 6 سال از مرخصی بدون حقوق استفاده نمایند.

د) برای ادامه تحصیل مرتبط با رشته تخصصی حداکثر5سال

تبصره : موافقت با مرخصی بدون حقوق اعضای هیات علمی پیمانی در مدت قرارداد بلامانع می‌باشد و تمدید آن منوط به تمدید قرارداد خواهد بود.

 ماده 101

عضو هیئت علمی باید تقاضای استفاده از مرخصی بدون حقوق خود را با ذکر علت و مدت آن از طریق گروه مربوطه به مؤسسه متبوع ارسال نماید. مؤسسه تصمیم لازم را در این‌ باره اتخاذ می نماید.

ماده 102

احتساب مدت مرخصی بدون حقوق از لحاظ بازنشستگی و سوابق خدمت برابر مقررات قانون خدمات کشوری خواهد بود.

ماده 103

حفظ پست سازمانی در ایام مرخصی بدون حقوق بیشتر از شش ماه الزامی نمی‌باشد